czwartek, 13 września 2007

Majaki ludzkiej myśli

Potrzebna była chwila zwątpienia,
by na nowo stanąć prosto.
I chwyciwszy w nozdrza powietrza,
zdławić żmudne resztki minionego czasu.

Bo cóż innego począć można,
jak nie rzucić dzień na kolana,
czyniąc zeń sługę wiernego.

Potem już łatwiej, krok po kroku
płynąc niczym po łonie matczynym,
ścierać co dystans łzy niepowodzeń.

Szeptem poskramiać rozdarte serce,
regułą starą jak świata istnienie:

Będzie lepiej, przecież wszystko cel posiada

Retorycznych pocieszeń pełnia,
skłania nogi do dalszej drogi.

2 komentarze:

  1. "żmudne resztki minionego czasu"?
    żmudne, to coś co zabiera dużo czasu, wymaga wiele trudu i cierpliwości. Nie rozumiem jak resztki minionego czasu mogą być żmudne.
    Może byś się pan, panie Kopaczewski za jakąś poważną robotę wziął, co?

    OdpowiedzUsuń
  2. Po części pana wywód zawiera już odpowiedz na pana problem. Skoro 'żmudne' to czas, trud i cierpliwość a można je potraktować jako składniki naszego życia to czyż droga życia (każdy przeżywa je inaczej a to jest ważne) nie jest tą drogą zbudowaną ze "żmudnych resztek mijającego czasu"?

    OdpowiedzUsuń