czwartek, 12 lutego 2009

Być zawsze ponad

Przy błękitnym niebie,
wyobraźnią ręce
w chmurach zanurzam.
Tam z obłoków białych,
tkam niczym z jedwabiu
dywan złocisty dla Ciebie.
Z promieni słońca zgarnę
kolory na wyszycie
wzorów wyszukanych.
Za nić mi posłuży
troska z miłością
wzajemnie spleciona,
czyniąc materiał
nierozerwalnym.
Fastrygi zakończę z obu stron,
mocnym węzłem zaufania.

Tak byś stąpając po nim delikatnie,
swoimi bosymi stopami,
mogła poczuć rozkosz wyjątkowości
swojej osoby długimi latami.
Z każdym krokiem
jaki postawisz na tym dywanie,
czar marzeń skrytych w głębinach
serca Twojego bijącego,
namacalną rzeczywistością się stanie.


Elizie za troskę, miłość i cierpliwość

2 komentarze:

  1. Bardzo ładny wiersz, ale osoba taka jak ja na pewno go nie zrozumie. Zupełnie inny typ odczuwania...

    OdpowiedzUsuń
  2. Na każdy typ znajdzie się odpowiedni wiersz ;)

    OdpowiedzUsuń