Przypadłość

moje życie jest jak
codzienne zaciskanie pętli
na szyi
ta duszność i oczu krwistość
sprawiają,
że widzę świat bardziej wyraźnie
i tylko
gdy powieki zajdą mgłą
a umysł przestanie rozróżniać kolory
rozluźniam stopniowo
ten węzeł do ręki przyrośnięty
i czuję się wtedy
jakbym zmieniał kwiaty
w wazonie